Ipui onac, ceintzuetan arquituco dituzten euscaldun necazari ta gazte gueiac eracaste ederrac beren vicitza zucentzeco/Aizeria, Ollara ta Txakurrak

Wikitekatik
Goseak estutzen zuen aldi baten, eldu zan Aizeria burua lurraren kontra zerabillela Ollarrarekin Olloak zebiltzan toki batera. Ollarrak igarri zion Aizeriaren etorrerari; asi zan karkarasa estuekin Olloak biltzen, ta igaroerazo zioen guziai arbola gañera bera aurrengo zala. Aizeria jarri zan arbolapean, ta esaten dio palaguz, ta itz labañakin Ollarrari.

        —Zer egiten dezu goi orietan zure Olloakin? Noren beldur zera? Nere? Ez nator ni zuen billa, zuei gaitz egiteko, ta bai lurreko berriak zuei emateko.

        —Ez dakit nik ezeren berririk —diotsa Ollarrak arbola gañetik.

        —Egin da bada —esan zion Aizeriak lurreko lau oñeko, ta egazti guzien artean betiko pakea. Emendikan aurrera ezin alkarri gaitzik egingo diogu. Jetsi zaite bada beera zeure lagun oriekin, ta pakearen izenean egingo degu alkarrekin bazkari eder bat.

        —Benaz benaz —diotsa Ollarrak— poz andi bat ematen didazu berri orrekin.

        Ta au esanda, jaso zuen burua ta luzatu iduna zerbait balekus bezela.

        —Zer dakutsu? —esaten dio Aizeriak.

        —Dakustaz —diotsa— Txakur bi datozela arinka ta saukaz, ta etorriko dira pakearen berri onak guri, ta zuri ekartzera. Ala bada, Txakurrekin, emendik jetsita, egingo degu guziok bazkari zuk diozuna.

        —Agur, agur —esaten dio Aizeriak— banoa ni emendik.

        Ollarrak arbolatik.

        —Eroa, nora zoaz? Zeren beldur zera pakeak egin badira? Txakurrak ere ezin gaitzik egingo dizute.

        —Ori ala da —dio Aizeriak— baña gerta liteke datozen Txakurrak bake berririk ez jakitea.

        Onekin iges egin zuen Txakurren zai egon gabe.

        Ipui onek dio, asko jakiñentzat badirala asko jakiñagoak; gezur batek agertzen duela beste gezur bat.


                Ez bada iñori gezurrik sartu,

                Gezurra ez dakizun agertu.