Orrialde:Abarrak - Evaristo Bustintza - Kirikiño.pdf/10

Wikitekatik
Orri hau berrikusia izan da

eban zelako lelantoni eukan aurrian, eta, badaezpadan, jarraitu eutson onen oker-aditziari.

— Ezautu ez ostera! Bai ta... aizkide andijak gara.

— Ene ba! Ta zelan dabil bera? Ondo bixi da?

— Gitxi gora-bera neu lez. An ezta oi beste bixikerarik. Danak arlote, danak zorriz, ardiz, soñeko zarrez ta nekez beterik.

— Ai ene Jaungoikua! Juane koitadue! Nok uste ixan biar olakorik? Bigurtuko zara bertara barriro?

— Bai, aldi andirik ezta igaroko ni ara juan orduko, uste dot beintzat.

— Orduban eruan biar dautsozuz gauzatxoen batzuk, nire bijotzeko Juane ain txarto bixi ez dadin.

— Bai, bai, pozik be; ataraizuz, ataraizuz gauzok.

Atara ta emon eutsozan ba, diruben batzuk, soñeko barrijak toloztuta maletatxo baten, eta ganera gorantzi andi ta ugarijak Juane koitaduarentzat.

Zerutarrak alde-eginda gerotxuago, agertu zan nundik-edo-andik emakume aren bigarren senarra. Emaztiak esan eutson:

— Bakixu? Juanen izparrak gaur euki dodaz.

— Arranua! Nundik artu dozuz ba?

— Oraintxe emen egon dan gixon bategandik; izpar txarrak ekarri dauz.

Azaldu eutson gero senarraki zelan emon eutso-