Orrialde:Garoa (1912).pdf/18

Lurrean, alde batera, txillarra ta garoa zeuden zapaldurik; ura zan Joanesen oia.
Beste aldean, egur batzuk sutan, ta egurren erdian baba-eltzetxoa gargar; ura zan Joanesen sukaldea ta asti egunetako janari ona.
Su ondoan, artiriñaren zorrotxoa, lurrezko katillu andia ta zurezko kollarea agiri ziran.
Etzegoan beste gauzarik: ez mairik, ez jarlekurik, ez beste osterantzeko etxe-tresnarik.
—Eztezu gauza asko bear bizi izateko —esan giñon artzaiari.
—Beste edozeñek aña bear det, —erantzun zigun— baña gutxitan artzen det bear baño geiago.
—¿Emen jaten dezu?
—Emen jatekoa egin; zelaian jan, girona bada.
—¿Ta emen lo?
—Ederki.
—Sartuko zaitzu aizea galanki irriñarte oietatik.
—Aizea ona da, udaldean batez ere.
—Ta etzera bildurtzen gabaz, bakarrik?
—Zeren bildur izan bear det Jaungoi-