Orri hau berrikusia izan da
txok, bereak animan gordeta, aparia zerbait aurreratu zanean, eresi zituan Gabon eresirik bigun bigunenak, gertaera samiña aztu erazteko; alperrik ibilli zan aingeru-eztarri garbiz onela esaten:
| Izarrik ezta Goietan, baña Argitan dago Lur guztia. Belenen Jesus Jaio da eta Jesus Bera da Gure argia. |
Gure argi ta Gure zorion Pake pozaren Ekarlea. Nola izan ez, Biotz ta anima, Jesus, ni Zure Maitalea? |
Illeak urre Begiak urdin Zerua bera irudizu. Ai, aur ederra! Ai, aur gozoa! Ai maitetuko Baninduzu! |
Gauza bat bakarra iritxi zuan Malentxok: bere lengusu Martiñek, edanez ausarditurik, neskatxari belarrira esatea:
—Neuk maitetuko zaitut iñork baño geiago ta obeto. Ikusiko dezu.
Autorrera onek etzion Maleni onik egin.
Ezta ere, iñori, Gabon gabeko apariak: denai mindu zitzaieten ai gozoa.
—Nerea da errua; —zion aitonak oerakoan— nere biotza kiskaltzeko egurrak biltzen ibilli naiz; eztia nekarrelakoan beaztuna ekarri det. Baño zeñi otuko zitzaion orrelakorik, zeñi?
........................................................................
