Ipui onac, ceintzuetan arquituco dituzten euscaldun necazari ta gazte gueiac eracaste ederrac beren vicitza zucentzeco/Ontza ta bere Ama

by Bizenta Mogel

←Leoia ta Sagua

Ipui onac  (1804)  Bizenta Mogel Ontza ta bere Ama

Enadea ta beste Txoriak→

Gaixorik zegoan baten Ontza, ta sendagarririk ez zegoala beretzat lurrean, erregutu zion bere Amari egiteko Santuai eskintza, edo promesak bere osasuna gatik. Amak eranzun zion:

—Nere umea, egingo det eskatzen didazuna; baña beldur naiz enzungo ez nautela Santuak. Oroi zaite, zenbat lapurreta egin ditugun zuk, eta nik Eleiza barruetan; nola loitu ditugun Aldare, edo Eliz-maiak.

Ipui onek esan nai du, gaitz andiak egin dituztenen noraezeko, ezin bestezko, ta esturasunak eraginiko eskintza, ta eskariak, alperrak dirala, leenago garbitzen ez bada biotza. Santuak bere alde, edo bando iduki nai dituenak, mugonez, edo leenaz irabazi bear dituela; osasun egunetan atsegin eman bear dioela, estura ordu ta gaixotasunean adiskide ongilletzat iduki nai dituenak.

Santuei ondo esan

Ta leenaz beren adiskide izan.