Lañozko maindira zurija baidager
uri zabalean.
Lausua ta kia toki gustijetan:
Bil nadin barnean!
Iluntze oztiña, gotillun nagotzu!
Lei bixiz bijotza.
Zer ete ditxarot? Samiñen bixitza?
Pozen erijotza?
Ona emen nago: Goxian so-dagit
sarkalde argira.
Arratsean barriz sorkaldera nago,
ixarren begira.
Au geure bixitza, atseden eziña,
jadetsi eziña!
Ezin batu doguz elburu batean
amets ta egiña.
Oi gau zerutarra! zeure gai eztira
ludiko gixonak.
Otsetatik urrun loratuten dira,
zeure zorijonak.
Une eder onetan, arren, itxi urija,
itxi ots gaiztuak.
Lei bixiz barnia, urrunera nuan,
iges begist luak...
Arrats bijotz-bera! Zeugan amets dagit.
Atseden bijotzak.
Ene!, orreik baxen izpi baketsubak
bekarz erijotzak!
Oztin begoz goyak, itzalez mendijak,
gogo au bakian.
Ta itxaro ixarrak argi dizdiz begi,
bijotzan barnian.
Orrialde:Bide Barrijak (ed 1931).djvu/144
Itxura
Orri hau berrikusia izan da