Orri hau berrikusi gabe dago
Kondia beti galtzen ari zan
barrenan zeuzkan kezkakin;
iñork etzuben kontsolatutzen
mundu ontako pestakin.
Bere lagunak esan ziyoten
naitasun aundi batekin:
—«Pentsatu degu juan biagula
danok eizira zurekin».
Agindu ziyen, gaztetan nola
beti ibiltzen baiziran,
pezperatikan prebenituta
ateratzeko goizian.
Jan, edan, morroi, oñez ta zaldiz
juan ziran bire luzian;
zakurrak bota basuan eta
asi ziraden eizian.
Kondia, nunbait ala biar-ta,
puntuz bakarrik jarri zan;
basauntzatxo bat ikusi eta
aberetikan jatxi zan.
Zaldiya lotu arbolari ta
bere ondora asi zan;
elur-marketan billatu zuben
zein artzulotan bizi zan.
