dira dolore, damu, atsecabe, miñ gucien ibayac: oi eta au miñez betericaco itsaso neurri baguea! eguizu bada negar, ama santea, biotza cerbait ustutzeco, pisu itogarri hori arintzeco, zeure anima piscacho bat bederic lasaitzeco: baña mare non redundant, eztie eman nai orrelaco pozic. Edolaric gueuc daguigun negar, gueure ama santea gozatzeco: daguigun gueure culpa itsusiacgatic, ceñac Virgiñari ematen diauzten naibagueric andienac. Eguizue negar, guizonac, ecusteaz andraric eder preciatuena, alaco miñez auno eguiña. Eguizue, emacumeac, beste emacume bat onela icusteaz; bai aldaquizue, zeuen gucien honragarria dala. Negar eguizue, amac, onela icusteaz amaric onena. Eguizue, alargunac, munduan izandu dan alargunic tristeena icusteaz. Eguizue, justuac, padecitzen dacusutenean anima bat pecatuaren itzalic ere izan ezteuana. Eguizue, pecatariac, icusteaz zeuen ama, ta bitarteco izango dana. Daguidan nic ere negar, naizanean gucien artean aundiena, alaco obligacioz, aimbeste eguin diauztan ontasunez, ofenditu dedanean neure Jaungoicoa aiñ maiz, ta aiñ itsusqui. Bay, ama santea, negar eguin nai det, jaquiñez, cerbait gozatuco dizudala bioz samindu hori. Isuri eguizu neure beguietara zeure itsaso orretatic negarrezco erreten bat, eraguin daguion negar neure biotz oni, ta are odola salterazo daguion ugari.
Consueloric ez arquitze onec, beste guciac baño gueiago, nere iritzian, minberaatu ceuan Virgiñaren biotza:
