1
Langilleen dantzetan
izaten geranak,
bost arratsetan pruebak
dauzkagu emanak,
gure kontra izketan
aritu diranak,
txit askoz engañatu
dirala dianak.
2
Aiek guregatikan
esan zutena da:
«Barulloa sortzeko
kuadrilla ona da!!!
Neskatxa onradurik
baldin juaten bada,
lotsatuta kanpora
irten biarra da.»
3
Baita ere gauza onik
gurekin ez dala,
jaungoiko Bako'k bere
mendian gauzkala;
ezagun da inbiriyak
prejitzen zauztela,
etzenduten gezurrik
sortuko bestela.
4
Eta segitu zuten
lenago bezala,
esanaz guziz gauza
seguruba zala
adornatutzen gure
dantzetako sala
dama onradurikan
izango etzala.
5
Oraindik deskontentu
esan zutenakin,
deskantsatu ziraden
añaditubakin:
«Alakorik batian
biar degu jakin
etxeratu zirala
txandarme banakin.»
6
Dantzarako tokirik
ote zegon nonbait,
galdezka Donostiya'n
asi giñan zenbait;
uraxen topatzea
kostatu zan zerbait,
galarazi nayian
bazebillen norbait.
7
Noiz ere bait topatu
genduben tokiya:
aduana zarreko
zertegi aundiya;
dudan gaude illa dan
ero dan biziya,
eskubetatik itzul
egin zigun iya.
8
Nai baluteke ere
orain defenditu,
lengo itzak lazuan
arrapatzen ditu;
gure dantzak pakian
dira despeditu,
aiek esantakorik
ez da suzeditu.
9
Orain gelditzen gera
guziz ditxosuak,
irten geradelako
bitoriosuak;
guk bezela esango du
Donosti osuak:
Bost gezur sortzen ditu
inbiriosuak!!!
10
Gure dantzara damak
polit onradubak
etorritzen dirade
guztiz apaindubak,
adornaturik ondo
gorputz ta burubak,
mantxarikan gabeko
birjiña purubak.
11
Gure dantzetan juan da
guziya konpleto,
damak serbitu dira
iñon baña obeto;
izandu diyotegu
milla errespeto,
berak kontentu daude,
badakigu zierto.
12
Izan degu soñuba
dantzatzeko diña,
bai eta damak ere
bana eta biña;
guziya izan da txit
ederki egiña,
bosti eman diyote
sabeleko miña.
